Praktijkvoorbeeld van Sven
Sven is een man van 37, die voor wandelcoaching bij mij komt en zijn richting in het leven opnieuw wil bepalen. Hij heeft wel een redelijke baan, zoals hij zelf zegt, maar hij mist de passie in zijn werk. Volgens Sven moet ‘het vuurtje opgestookt worden’, want anders gaat de lol er af.
Gewenste situatie
We wandelen een stukje samen op en ik vraag hem naar wat wenst. ‘Ik spring dan ‘s morgens mijn bed uit ga enthousiast en met heel veel zin naar mijn werk. Ik maak grapjes en mijn ideeën worden aangenomen en er wordt ook iets mee gedaan. Iedereen heeft er profijt van dat we het op die manier gaan doen en ik heb vooral een trots en tevreden gevoel’. Even kort samen gevat wat jij beschrijft.
Bij de vraag hoe het nu is antwoord hij: ‘Ik heb super toffe plannen, maar heb geen klankbord en krijg al helemaal niet de reactie die ik wil. Het lijkt of ze me niet horen. Ik baal als een stekker en voel me steeds meer terugtrekken uit de groep. Er is voor mijn gevoel geen connectie en ze zien mijn toegevoegde waarde niet.’
Acceptatie
Na zijn verhaal laat ik hem omdraaien en het pad terugkijken. Ik nodig hem uit om terug te lopen en stil te staan waar hij het gevoel heeft te moeten stoppen. Bij het punt waar hij stopt zou iets liggen wat staat voor het obstakel in hem. Iets wat hem belemmerd om zijn eigenwaarde meer te accepteren. Dit is namelijk na het bovenstaande met wat aanvullende vragen ook duidelijk geworden.
Sven loopt terug en stopt zo’n 10 m verderop bij een betonnen balk, die langs het pad en een beekje ligt. Ik vraag hem, wanneer ik weer naast hem sta, waar die balk voor staat. ‘Dat weet ik niet, maar ik moet hier voor mijn gevoel stoppen.’ Er komt niets bij hem op, totdat ik hem dichter bij de balk laat staan en hem vraag er op z’n hurken bij te gaan zitten en twee handen op de balk neer te leggen.
Meer lucht
Na de vraag: ‘Welke ‘balk’ in jou houdt jou tegen om echt voor je kwaliteiten en je waarde uit te komen?’ blijft het nog een paar minuten stil en ik laat dit zo. Vervolgens staat hij op en zegt: ‘Ik keur mezelf steeds af en vind dat de anderen het beter weten’. Au, dat doet pijn om dit zo duidelijk van mezelf te merken’. Het raakt hem. Na de acceptatiefase die ik in mijn TriA® coaching altijd toepas, zegt hij bij de evaluatie: ‘Ik heb het gevoel dat ik meer lucht heb, alsof mijn borstkast twee keer zo groot is’.
Sven heeft, puur door acceptatie, de overtuiging in hemzelf dat het niet goed genoeg is wat hij doet (h)erkend en losgelaten.
Hij mailt me enkele weken later en schrijft dat zijn eerste ingebrachte idee aangenomen is en al in de praktijk uitgevoerd word. En je raadt het misschien al…….hij springt elke morgen z’n bed uit en gaat met heel veel zin naar z’n werk. En hij voelt nog steeds het ‘luchtige’ in hem zelf. Top!
Wil je meer lezen over acceptatie? In het boek ‘Jouw weg naar geluk. Meer rust, ruimte en vrijheid door acceptatie‘ (geschreven door Corrie Reijngoud) vind je hier nog veel meer over. Je besteld het bij Managementboek.nl.
